Fang & Mae Salong | 16-08

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan. Wat we om 08.00 uur vanochtend nog niet wisten, weten we nu wel. Dit was de dag van beproevingen. Niet van onze relatie, want die is natuurlijk geweldig. Maar van onze held, de Nissan. Na het ontbijt vertrokken we richting Fang. Hier bezochten we een Nationaal Park met Hot Springs. Bijzonder om te zien hoe het mogelijk is dat er heet water en hete stoom uit de aarde komt. We namen een bad vol met mineralen en waren zo goed als de enige toeristen hier. Heerlijk! Onze huid was als herboren. De dode huidcellen waren gewoon na een badje weg en onze ring glinsterde als nooit tevoren.

We vervolgden onze weg naar Thaton. Vlak voor we de rivier overstaken stopten we bij een nostalgisch houten tentje om te eten. Een oude vrouw rende de benen onder haar lijf vandaan om te koken, bedienen en bereiden. We atem wederom fantastisch. We vervolgden onze weg richting de bergpas, waar we richting Yada gingen. Hier leven de longnecks,

Zoals jullie weten hebben we geen navigatie, maar alleen een kaart waar de hoofdwegen op staan. En ja, jullie raden het al... Daar reden we nu niet meer op. Regelmatig stonden we stil langs de weg om de Thaise bevolking om raad en advies te vragen. Dit leverde natuurlijk hilarische momenten op, met onze veelal slecht Engelse sprekende Thaise vrienden. Met handen en voeten bleek toch al snel dat we eigenlijk altijd goed reden. De bevolking stak standaard drie vingers op, waardoor wij niet wisten of het de derde afslag was, of het derde boompje, of nog drie kilometer.. Toch lukte het altijd om de weg te vinden. Vlak voor Yapa stuitten we op een, voor ons gevoel, grote berg. Met een aanloopje reden we er tegenop en wonder boven wonder stonden we met onze Nissan bovenaan. Toen we de rest van de weg zagen besloten we toch maar om verder te lopen. Na ruim tien minuten klimmen en klouteren, kwamen we aan in het dorp bij de Longnecks. Ze zaten te weven en verkochten natuurlijk de mooiste dingen. Een longneck vrouw krijgt iedere vier jaar een ring om haar nek. Dit is vanuit vroeger, zodat de vrouwen beter beschermd waren tegen aanvallen van tijgers (die vaak slachtoffers bij de nek grepen). Na een uurtje vervolgden we onze weg richting Mae Salong, waar we overnachten.

Tijdens het typen van dit verhaal loopt er een Ghekko over de muur van de slaapkamer. Tijd om ons hemelbed hermetisch af te sluiten!

De route naar Mae Salong was een ware beproeving. Het landschap werd ruwer en behoorlijk bergachtig. Voor de lezsrs onder ons: onze Nissan is een automaat, die geen schakelfunctie heeft. Twee koffers achterin en twee vrouwen in de cockpit. En niet te vergeten, het naderende verkeerd. Regelmatig zagen we een hoge berg aankomen, waardoor we een extra gasje bij konden geven zodst we omhoog konden komen. Echter, zoals bergweggerjes zich kenmerken zijn er ook vele scherpe bochten, waardoor het elke keer weer een verrassing was wat er om de bocht kwam. Gingen we (eindelijk even) naar beneden of toch verder omhoog. Een keer was het zelfd zo erg, dat we de teller terug zagen lopen van 80 naar 10 kilometer per uur. Een laatste stamp op het pedaal redde ons nog net naar de top.

Na ongeveer twee uur kwamen we bij ons fantastische resort aan. Op een prive berg gelegegen, met een fantastisch uitzicht en mooi zwembad. Omdat we tussen de seizoenen in zitten hebben we een gratis upgrade gekregen. Ideaal dus. We hebben een balkon mer heerlijke bank die uitkijkt op het dal. Na een leuk gesprek met de general manager hebbem we ook wat goede tips voor ons verblijf in Phucket. Morgen gaan we met een lokale gids de bergstammen bezoeken die op deze berg wonen. Ook rijden ee naar een hoog punt waar we uit kunnen kijken. Op Birma en Laos. Daarna rijden we door naar Chiang Rai.

Slaap lekker!