11 januari - Little village & Bharatpur

Vandaag vetrekken we vanaf Jaipur richting Bharatpur. Een reis van ongeveer 200 km.

Onderweg stoppen we aan de kant van de weg. We zien een groep mensen die primitief leven op het platteland. We lopen de 'weilanden' in. Als ze ons zien aankomen kijken ze ons verbaasd aan, alsof ze nog nooit eerder blanke mensen hebben gezien. Iedereen is in rep en roer. Er verzamelen zich steeds meer mensen om ons heen. Kinderen lachen. Ze proberen ons aan te raken. De mannen zijn bezig met het metselen van een muur. De vrouwen lopen met kleine kinderen en bereiden eten. Ze vragen ons continu om geld. Het is bijna onvoorstelbaar dat mensen op zo'n manier leven. Na een half uur gaan we terug in de auto. Een groep vrouwen verzamelt zich rond de auto. De deuren gaan op slot. Ze kloppen op het raam, roepen en lachen. Ze gebaren dat ze honger hebben en wilen eten. Omdat we hier inmiddels aan gewend zijn, maar 100 roepie lichter, vertrekken we richting Bharatpur.

Omdat bovenstaand veel indruk op ons gemaakt heeft vragen we aan Babu of het mogelijk is meer zulke dingen te zien. Hij brengt ons naar een klein plattelandsdorpje, waar de mensen nog erg primitief leven. Het is een overweldigende ervaring. Mensen leven van de ambacht. Ze leven met veel mensen in kleine woningen, deels gemaakt van klei, stro en platen. Het vreemde is vooral dat het lijkt alsof er weinig in de levens gebeurt. Ze laten ons graag zien hoe ze leven. Op een bepaald moment worden we aangesproken door een meisje van een jaar of acht. Ze verteld ons dat haar ouders zijn overleden en wil ons graag laten zien waar zij naar school gaat. Voor we het weten maken we een wandeling richting de school. Er verzamelen zich steeds meer enthousiaste kinderen om ons heen. Iedereen wil op de foto en in onze buurt zijn. Eenmaal aangekomen in de school zijn de leerlingen erg verlegen. De lessen worden stil gelegd. We maken kennis met een aantal docenten, die ons wegwijs maken in de school. Ondertussen krijgen we Indian Thee en nemen deel aan een Engelse les. De kinderen zitten in groepjes bij elkaar op de grond. De ruimtes zijn ongeveer 10 m2, zonder verlichting en af en toe ergens een raam. Gescheurde schriftjes en blote voetjes vallen ons op. Het is een erg bijzondere belevenis. De beelden spreken voor zich (helaas hebben we door ruimtegebrek & traag internet geen mogelijkheid om meer foto's te publiceren). Aangekomen op het dak van de school blijkt zelfs dat daar les wordt gegeven aan de oudste leeringen van de school. In totaal zitten er 450 leerlingen op deze school. Trots laat een docent het kantoor voor het schoolhoofd zien. Wanneer we de kinderen gedag zeggen zwaaien en lachen ze naar ons. We doneren geld aan de school en gaan terug richting Babu.

Bijna terug bij de auto zien we een man die bezig is met het maken van allerlei kannetjes uit klei. Hij laat zien hoe hij dit doet. Je moet je voorstellen dat je een ronde platte plaat hebt. In het midden is natte klei. Met een stok draait hij de plaat steeds sneller rond, legt dit vervolgens snel weg en maakt een vorm uit de omhoog gekomen klei. Daarna legt hij het te drogen in de zon. In zijn hutje liggen allerlei kannetjes te drogen. Zijn vrouw laat trots zien wat ze allemaal kunnen maken, terwijl ze uit een eigengemaakt kannetje goor tabak zit te roken (of iets wat daarop lijkt). Onze chauffeur probeert het ook nog even, maar zijn gezicht spreekt boekdelen. We willen graag iets meenemen uit dit dorpje als aandenken en nemen vier kannetjes mee.

Eenmaal aangekomen in ons steenkoude hotel in Bharatpur. Wellicht dat iedereen denkt dat het hier warmer is dan 20 graden heeft het mis (net zoals wij toen we de koffers inpakten). Het is vaak niet warmer dan 15 graden. Iedereen loopt met dekens en oorwarmers. Met maar twee lange broeken in onze bagage is dat dus een beetje jammer.

Babu regelt een riskja voor ons en we worden rondgereden over de markt. Het verkeer is ronduit chaotisch te noemen. Alles is geoorloofd en middels getoeter baant men zich een weg door de menigte. Men verkoopt met name souvenirs die verbonden zijn met het stadje. Het is in vergelijking met Jaipur een stuk armer. De straten zijn vuiler en er straalt meer oudheid vanaf. Het straatbeeld is beduidend ouder dan in Jaipur.

Omdat het hier vanaf half 6 donker is worden we terug gereden naar Babu, die zich als zorgen maakte of wij inmiddels niet bevroren op de riskja zaten. Eenmaal terug in het hotel krijgen we extra dekens, een flesje wishkey en wat te eten. Na een warme douche is het tijd om naar bed te gaan. Morgen rijden we naar Agra.