Beklimming Bromo, koeienracen & Kalibaru | 29-08

Vannacht om 03.15 uur was het zover. De jeeps stonden klaar. Drie kwartier eerder dan gepland, waardoor we wakker werden van gebons op de deur. Snel trokken we warme kleren aan en stapten de koude nacht in. Onze chauffeur sprak geen Engels en voor we het wisten had hij zijn gaspedaal ingetrapt. Omdat Pardi mee zou gaan hebben we hem met handen en voeten duidelijk gemaakt dat hij toch echt moest wachten. Al snel stapte Pardi in en vertrokken we naar een hoog uitkijkpunt. Over hobbelige wegen, zandvlaktes en stijle stukken reden we in drie kwartier naar boven.

Vele mensen verzamelden zich en waren dik ingepakt. Er werden extra jassen aangeboden voor degene die zich niet warm had gekleed. De sterrenhemel was ongekend schitterend, met veel mooie en heldere sterren. We stonden ongeveer drie kwartier te wachten tot het eerste dageraad zichtbaar was. De sunrinse bood een schitterend uitzicht op de vulkanen en het verdere landschap. Mensen verdrongen zich om de beste plaatjes te schieten. Wij stonden vooraan en toen we eenmaal achterom keken stonden er wel honderden mensen. Allemaal keken we naar hetzelfde fenomeen: de opkomende zon. Het was een bijzondere ervaring.

Na sunrise vertrok onze jeep naar een zandvlakte in de buurt van de Bromo vulkaan. Daar aangekomen (rond 06.30 uur) kun je te voet of per paard de Bromo beklimmen. De auto stond nog niet stil of we hadden al meerdere paarden om ons heen staan. We maakten er geen gebruik van, maar besloten de beproeving aan te gaan en wandelden samen de zandvlakte op. Na een vlak gedeelte, begonnen we met klimmen. In het mulle zand en de opgekomen zon was dit af en toe een hele klus. Vlak onder de katerrand is een trap van 250 treden, bedekt met zwart vulkaanzand. Het eind van de klim was in zicht. Eenmaal boven stonden we op de kraterrand en keken we in een diep groot gat. We zagen de lava, die een groenachtige kleur had. De kleur ontstaat door de zwavel. Er kwam een soort stoom vanaf, wat zorgde voor een bijzondere ervaring.

Na een tijdje besloten we de wandeling terug te maken, wat een stuk eenvoudiger was. Eenmaal bij de jeeps stonden Pardi en de chauffeur ons lachend op te wachten: we hadden de klim toch vrij snel afgelegd!

We reden terug naar het hotel voor een douche en ontbijt. Daarna vertrokken we in de richting van Kalibaru, onze laatse stop op Java. Onderweg kwamen we een lokaal event tegen. We besloten te stoppen. Zelfs Pardi was onder de indruk, want ook hij had dit nog nooit gezien: koeienracen! Het is een soort omgeploegd weiland, van ongeveer 200 meter lang. Het is afgezet met hekken, waar honderden mensen omheen staan. Je moet je voorstellen dat er slanke jonge koeien twee bij twee staan en via een houtconstructie aan elkaar zitten. Een jeugdige bestuurder zit er in het midden bovenop. Ze strijden tegen een ander koppel. Bij de start wordt onwijs veel lawaai gemaakt en rennen mensen achter de koeien aan om ze verder op te jagen. Gedurende de race maakt iedereen lawaai en is de snelste de winnaar. Wanneer de koeien voorbij zijn waait er een stofwolk op. Het was een unieke ervaring. Nooit eerder zagen we koeien zo hard rennen. De lokale bevolking vond het vooral interessant dat er twee blanke dames op bezoek waren!

Na twee races gingen we weer verder richting Kalibaru, zo'n 50 km van Ketapang. Vanuit deze locatie vertrekt de ferry naar Bali. Morgenochtend gaan we naar een grote plantage van een Indonesische vrouw, die goed Nederlands spreekt. Ze heeft 24 hectare aan grond en verbouwd o.a. koffie, rijst en cacao. Rond 14.00 uur hopen we aan te komen op Bali!

Time to relax!