De geit is geslacht

Onze geit is dood.
Maar we begonnen onze reis vanuit Lucknow. Op een goede weg konden we snel richting Nepal reizen. Halverwege stopten we in Gothapur. We hadden namelijk geen pasfoto's bi ons voor het visum voor Nepal. Dit moesten we dan ook maken. In het stadje vonden we een fotowinkel, waar we tegen een grijze wand gingen zitten. Een set foto's zonder make up, waarbij we mochten lachen werd met een gewoon fototoestel gemaakt. Die werd vervolgens aan de computer gelegd, waarnaar er pasfoto's van werden gemaakt. Een kwartier later waren ze klaar. De resulaten waren natuurlijk niet om over naar huis te schrijven, maar voor een visum was het perfect.
We gingen lunchen in een restaurant, waar we heerlijk hebben gegeten. Chowmein met groenten, nasi met groenten en heerlijke kip met zoetzure saus. En niet te vergeten naan met uien. Met een volle maag vervolgden we onze reis naar de grens. Eenmaal daar aangekomen moesten we in een stoffig oud huisje een formulier ondertekenen waardoor we India konden verlaten. 50 meter stopten we op Nepalese grond om in een klein gebouwtje onze visa te regelen. We hadden natuurlijk niet nagedacht over dollars en euro's hadden we ook niet genoeg. Dus een beetje euro en een beetje Nepalees geld bij elkaar en het was geregeld. De stempel stond in het paspoort.
Het was nog een half uur rijden naar het huis van Babu. Hij zei dat de geit klaar stond. Aangekomen bij het huis waren we onder de indruk van de manier van leven. Een klein huisje, met een rieten dak in de open natuur. Familie, vrienden en kinderen. Iedereen was blij dat we er waren. Behalve de geit. Hij stond met een touw aan de boom en stampte met zijn voet. Zou hij door hebben dat zijn laatste uur was geslagen?
De mannen dragen Westerse kleren, maar de vrouwen dragen Nepalese en kleurrijke rokken. Na de kennismaking kon het geiten ritueel beginnen. Voor ons een compleet nieuwe en unieke ervaring. Drie mannen waren nodig om de geit vast te houden. Een aan zijn kop en twee aan de poten. Een andere man ging klaar staan met een groot kapmes en met een harde kap sloeg hij de geitenkop er in een keer af. Met man en macht moesten ze de laatste stuiptrekkingen in bedwang houden, terwijl het bloed in een grote schaal droop. De geitenkop bewoog nog een aantal keer met zijn mond en oren.
De geit werd op een plaat gelegd en werd overgoten met heet water, waarna ze met een soort bekers de haren eraf schoren. Daarna deden ze het fijne werk met een scheermesje. De witte geit ging boven en vuurtje om een minuut of vijf gerookt te worden. Daarna werd de geit open gesneden en haalden ze alles eruit. De ingewanden, het hart etc. De darmen spoelden ze met de waterpomp door en de stukken geit werden verdeeld in grote schalen.
Ondertussen was de vrouw van Babu bezig in de keuken met het maken van chappati. Wij hielpen haar met het maken van de chappati's. Kleine bolletjes deeg werden uitgerold tot een platte pizza. Weliswaar niet zo rond als zij dat kon, maar het resultaat mocht er tot blijdschap van de familie zeker zijn.
Na twee uur, waarin wij spelletjes speelden met de kinderen en familie, konden we aan tafel. We kregen een gedekte tafel voor twee personen. De tafel kwam vol te staan met eten en de rest van de gasten moesten wachten. Eerst starten wij met eten en daarna konden zij ook beginnen. De vrouw houdt zich met name bezig met het verdelen van het eten en eet zelf pas nadat de gasten weg zijn. De kinderen eten in de keuken op de grond. Iedereen eet met de handen. Ook wij dus.
We hadden linzenzoon, witte wortel, komkommer, rijst en natuurlijk geitevlees. Het leek gestoofd te zijn met een verse kruidenmarinade. Het smaakte heerlijk.
Na de maaltijd brachten we onze spullen naar binnen en gaven we aan hen. Kleren, schoenen, een springtouw, klei, een vlieger, een voetbal, een strandbal een luchtbed etc. Ook wij kregen een cadeau. Handgemaakt door de vrouw van Babu. Ze is hier ongeveer 2 weken mee bezig geweest.
Moe, maar meer dan voldaan werden we naar een mooi hotel in de buurt gebracht. We bekeken in bed nogmaals het ritueel van de geit en praatten nog een tijd na.
De komende dagen gaan we Nepal verkennen. We gaan met het gezin van Babu naar zijn broer en zijn familie. Met drie families brengen we de dag door, eten we samen en blijven we daar slapen.
Van deze dag hebben we een aantal foto's bijgevoegd. Tot snel.